حضرت مهدی (ع)  نیز اجازه نیافته که علم خود را آشکار کند تا روز وقت معین. چنانکه درباره حضرت روایت شده: هنگام ولادت بر زانو قرار گرفت و دو انگشت سبابه اش را به سوی آسمان بلند کرد و عطسه ای زد و فرمود: «الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آله، ستمگران پنداشته اند که حجت الهی باطل و نابود است و حال آنکه اگر در سخن گفتن به ما اجازه داده شود، شک از بین می رود.2»

پی نوشت:
1-روضه کافی، ص 114؛ به نقل از مکیال المکارم
2- کمال الدین، ج 2، ص 430